خداحافظی تام فورد با دنیای مد / 20 سال آینده را فقط فیلم می‌سازم
تاریخ انتشار: ۲۰ آبان ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۹۰۶۲۶۰۵
تام فورد گفته قصد دارد ۲۰ سال آینده زندگی‌اش را فقط صرف ساختن فیلم کند و شاید تنها برای ساخت ۵ فیلم دیگر وقت داشته باشد.
به گزارش خبرگزاری مهر به نقل از ددلاین، تام فورد آماده بازگشت به صندلی کارگردانی است و این بار بر فیلمنامه‌های غیراقتباسی تمرکز می‌کند.
کارگردان «حیوانات شب‌زی» در گفتگویی با GQ گفته است از حرفه مد به عنوان یک طراح کناره‌گیری می‌کند و به جای آن بر فیلمسازی تمرکز خواهد کرد.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
فورد گفت: چندین دلیل وجود دارد که شرکتم را فروختم. اول از همه احساس می‌کردم بعد از ۳۵ سال، هر چه می‌توانستم درباره مد بگویم، گفته ام. مهم است بدانید چه زمانی باید از صحنه خارج شوید. ۲ فیلمی که ساختم را دوست داشتم و این کار سرگرم کننده‌ترین لذتی بود که در تمام عمرم داشتم.
فورد «یک مرد مجرد» را سال ۲۰۰۹ و «حیوانات شب‌زی» را سال ۲۰۱۶ کارگردانی کرد که هر ۲ فیلم اقتباسی بودند.
این طراح مد سابق گفت: ۶۲ سال دارم. امیدوارم تا ۸۲ سالگی تا حدودی روی پا باشم؛ بنابراین می‌خواهم ۲۰ سال آینده زندگی‌ام را صرف ساختن فیلم کنم. ساعت تیک‌تاک می‌کند و زمان خداحافظی با مد فرا رسیده، مد بازی مردان جوان است.
مدیر خلاق سابق گوچی افزود: به عنوان کارگردان ۳ سال طول می‌کشد تا یک فیلم ساخته شود بنابراین شاید برای ۵ فیلم دیگر در زندگی‌ام وقت داشته باشم؛ پس لازم است که آنها معنادار باشند.
وی همچنین گفت که پروژه‌های مختلفی دارد از جمله یک فیلم‌نامه غیراقتباسی که برایش یک چیز بسیار شخصی است.
وی افزود: پس از آن هم کتاب دیگری از آن رایس را می‌خواهم بسازم. ما این روند را سال ۲۰۰۴ که او زنده بود، شروع کردیم. آن رایس، در یکی از کتاب‌های خون آشامی‌اش، نوشت که هر ۱۵۰ سال، خون آشام‌ها باید در زمین فرو می‌رفتند تا در نهایت برگردند و دوباره قدر زندگی را بدانند و من چنین احساسی دارم؛ مثل یک تنظیم مجدد است. من به آن نیاز داشتم تا قسمت سوم را بفهمم.
تام فورد کارگردانی را کاری خواند که روال کاری او را ثابت نگه می‌دارد و گفت: هر روز صبح از ساعت ۹ شروع می‌کنم. می‌نشینم و از ۹ تا یک کار می‌کنم. حتی اگر فکر نکنم چیزی برای گفتن دارم، باز تایپ می‌کنم. زیبایی فیلمسازی واقعاً برای من نوشتن است، وقتی می‌نویسی، عالی است. کاملاً واضح است که بخش سخت کار برای من فیلمبرداری است؛ اما وقتی برنامه داشته باشی باید حرکت کنی.
سفر ذهنی فورد الهام‌بخش نوشتن «یک مرد مجرد» شد و او احساس می‌کرد مجبور است آن را تکمیل کند زیرا شخصیت کریستوفر ایشروود بسیار روحانی بود، یک روحانی به روشی شرقی.
زندگی خود فورد نیز روی صفحه نمایش جاودانه شده است. «خانه گوچی» ریدلی اسکات درباره دنیای اوست. فورد درباره فیلم جنجالی که در دنیای مد ایتالیا اتفاق می‌افتد، گفت: صحنه‌های فیلم ریدلی اسکات که من وارد آن می‌شوم و با مائوریتزیو ملاقات می‌کنم و می‌گویم: مردانی را با لباس زیر دیدم، واقعاً اتفاق نیفتاد، من بعداً چنین صحنه‌هایی را دیدم. فورد قبلاً «خانه گوچی» را «نسخه زنده شنبه شب» از واقعیت نامیده بود.
جیمز کوردن هم سال ۲۰۲۲ فاش کرد که فورد قبلاً برای اقتباس از نمایش صحنه‌ای «نهنگ» با کوردن در نقش اصلی همراه شده بود، اما بعد فیلم دارن آرنوفسکی با بازی برندان فریزر ساخته شد که اسکار بهترین بازیگر مرد را دریافت کرد.
سال ۲۰۱۵ فورد «حیوانات شب‌زی» را که اقتباسی از رمان آستین رایت با عنوان «تونی و سوزان» بود، ساخت. این فیلم سال ۲۰۱۶ اکران شد و جیک جیلنهال و ایمی آدامز نقش‌های اصلی تونی و سوزان را بازی کردند. مایکل شنون، آرمی همر، آرون تیلور جانسون و ایلا فیشر دیگر بازیگران فیلم بودند.
این فیلم با تحسین منتقدان روبه‌رو و برنده جایزه بزرگ هیات داوران جشنواره فیلم ونیز شد. این فیلم بر اساس ۱۴۳ نقد، با میانگین امتیاز ۷.۱ از ۱۰ و در سایت روتن تومیتوز دارای ۷۲٪ امتیاز است. این فیلم بیشتر مهارت بصری و روایی تام فورد در نویسندگی و کارگردانی را نشان می‌دهد.
کانال عصر ایران در تلگرام بیشتر بخوانید: مراقب برندهای تقلبی باشید/ بازار داغ تاناکورا بعد از گرانی دلار (فیلم) دعوای بزرگان هالیوود بر سر یک «ژاکت»!/ پسر استیو مک‌کویین از تام فورد شکایت کرد چرا برند های سوپر لوکس جهان به دنبال روغن رز بلغاری هستند؟/ کیلویی 15 هزار دلار! (فیلم)منبع: عصر ایران
کلیدواژه: تام فورد فیلم مد تام فورد
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.asriran.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «عصر ایران» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۹۰۶۲۶۰۵ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
با خداحافظی باجو، 19 سال است که یکشنبه نداریم!
به گزارش "ورزش سه"، در آخرین یکشنبه ماه آوریل ۲۰۰۴ روبرتو باجو آخرین بازی خود را در بازی میلان-برشا در پایان فصل انجام داد و سلام سن سیرو به او پاها و قلب‌ها را به لرزه درآورد.
سال‌هاست که از سخنان چزاره کرمونینی می‌گذرد و کلمات خوشبخت‌ترین بخش این جهان هستند که این‌چنین به توصیف باجو استخدام شده‌اند: از آنجایی که دیگر یکشنبه‌ها باجو فوتبال بازی نمی‌کند، دیگر یکشنبه نداریم. او مردی است که به عقیده بسیاری بهترین بازیکن ایتالیایی تمام دوران است.
28 آوریل ۲۰۰۴ پایان دورانی برای فوتبال ایتالیا بود. قهرمانی جاودانه که مرد اول رویاهای مردم سرزمین خدایان بود. از شب‌های جادویی ایتالیایی ۹۰ تا صبح تلخ ایالات متحده آمریکا در سال ۹۴، احساساتی که در سر یک ملت نقش بسته بود و همه یک جمله را فریاد می‌زدند، خدایا همه ما را بیامرز به جز یک نفر، باجو!
تمام آرزوهای مردم در یک شب تغییر کرد. سن سیرو به احترام باجو ایستاد. ادای احترام به کسی که در ۴۸۸ بازی، ۲۱۸ گل به ثمر رساند.
در هشتاد و چهارمین دقیقه از بازی بهترین شماره ده تاریخ لاجوردی پوشان، در آغوش مالدینی ایستاد و پائولو نماینده تمام فوتبالدوستان جهان بود.
از ویچنزا تا برشا، فیورنتینا، یوونتوس، میلان، بولونیا و اینتر تمامی تیم‌هایی بودند که باجو پیراهنشان را به تن کرده بود تا یک کشور متحد شود. زیرا این نماینده الهی متعلق به همه کسانی بود که حداقل یک‌بار برای پیراهن آبی فریاد زده بودند.
باجو پس از پایان بازی گفت: وقتی زمین را ترک کردم، با خودم گفتم، روبرتو تمام شد، اکنون واقعا تمام شده است. چیزی که مرا برای آخرین‌بار شگفت‌زده کرد این بود که آخرین بازی زندگی‌ام مالدینی به سمتم آمد و من را آغوش گرفت. با تماشاگران خداحافظی کردم، تمام سن سیرو ایستاده بود و دیدم همه به مانند من گریه می‌کنند.
پسر طلایی کالچو باید در خانهٔ میلان، همان تیمی که فصل ۹۶ با آن اسکودتو را فتح کرده بود، فوتبال را کنار می‌گذاشت. ستارهٔ برشا در جشن قهرمانی میلان بیگانه و تنها نبود. روبرتو باجو در تمام ورزشگاه‌های کشور ایتالیا دوست داشتنی است. پدیدهٔ دههٔ نود فوتبال ایتالیا پس از پایان بیست سال دوران حرفه‌ایش در سن سیرو گفت: «لحظه‌ای بی‌نظیر و سرشار از احساس بود. از میلانی‌ها به سبب تشویق‌هایشان قدردانی می‌کنم، این آخرین دیدار من بود.»
برشا در این بازی با نتیجهٔ چهار بر دو قربانی جشن قهرمانی میلان شد و باجو در این باره گفت: «می‌دانم کسانی هستند که علاقه‌ای به من ندارند اما عشق این همه هوادار کمک کرد تا با این شرایط کنار بیایم. فکر می‌کنم هیچ راهی بهتر از این برای خداحافظی از جهان فوتبال وجود نداشت. »
در سن ۱۸ سالگی عمل جراحی سختی بر روی پای روبرتو باجو انجام شد. این عمل حرفه ستاره برشا را تحت تاثیر قرار داد اما باجو در برابر این آسیب‌دیدگی هیچوقت به زانو درنیامد و ادامه داد. او در آخرین لحظه خطاب به زانوهایش گفت: من با این زانوها همواره رابطهٔ دوگانه‌ای میان عشق و نفرت داشتم. این پاها لذت فراوانی به من چشاندند، اما با سپری شدن زمان دردهایشان بیشتر شد و شیوهٔ دویدنم را خراب کردند. چند تاسف بزرگ در دوران حرفه‌ای‌ام همیشه آزار دهنده بودند. ضربهٔ پنالتی در دیدار جام جهانی ۱۹۹۴ یکی از آنها است. اما هنگامی که به گذشته بازمی‌گردم می‌بینم که پس از بیست سال، این بازنشستگی را با لذت فراوانی جشن می‌گیرم، این پیروزی بزرگ برای روبرتو باجو است.
توپ طلای ۹۳، گل اول ایتالیا، اسلالوم ایتالیا ۹۰، جادوی آمریکا و اشک‌های پاسادنا، خاطراتی بود که به‌مانند تیزر یک فیلم ایتالیایی در ذهن هواداران مرور می‌شد و باجو آرام آرام به سمت تونل سن سیرو قدم برمی‌داشت.
همه ایستادند تا با صدای بلند، برای آخرین‌بار نام یکی از ده‌های برتر تمام دوران این ورزش را فریاد بزنند. اکنون واقع‌نگر باشید. 19 سال است که دیگر یکشنبه نیست!
خودکشی از رزیدنتها به پزشکان رسیده؛ چرا دکتر سمیرا آلسعیدی خودکشی کرد؟/ «خودکشی پزشکان بهمثابه یک انتحار اجتماعی است»